9 Kasım 2010 Salı

Hastalıklı Aşk Üçgeni Vol-3

Süt herzamnki sakin ses tonuyla,ama acıyan bakışlarla anlatmaya başladı...

Ahhh ne berbat bir hafızam var,bugünlerde herşeyi unutuyorum,o kadar allayıp pullayıp hazırladığım yılbaşı paketini tabuya veriş anımı merak etmiyor musunuz?O anı videoya kaydettik,burda paylaşabilmeyi isterdim ;)

Kutudan çıkan ilk hediye benim dün yazmayı unuttuğum komik çoraplardı...Delik deşik olana kadar giydik o çorapları...
Ben kayıttaydım...Her bir hediyeyi tek tek çıkartıp,amanda aman sevgilim bana ne almış,agucuk gugucuklarını sevgiyle kaydettim...Her çıkan hediyeden sonra kocaman bir öpücük aldım...
Hediyeler bitti,kayıt bitti...Bir kez kaydı birlikte izledik...Benim için son oldu...Daha sonra kendi izledimi bilmiyorum....

süt:sakin ol minik,çok önemli bişey yok..

minik: ya nası sakin oluyum,bu kapıya noldu..

süt: tabu gelince anlatacak...

minik: nerde şimdi,hangi hastahanede? (salya sümük ağlıyorum bi yandan)

süt: ya yok hastahanelik bişey...yani artık yok...

minik: demek artık yok,ya noldu anlatsana...ne demek artık...

süt: ya ben karışmasam,sana bişey anlatmadımı...

minik: süt!!!lütfen,tamam sakinim,ağlamıyorum da anlat artık...

süt: kapıyı öküz(diğer ev arkadaşlarıın adı olsun,cüsse olarakda kafa olarakda öküzdür kendisi) kırdı...

minik: !!!!

süt: gelince detayı kendi anlatsın...

minik: ....

Gelmasini baya bekledim,bu arada ne olmuş olabilir diye düşünüyordum,artık ağlamıyordum...Sadece bir an önce öğrenmek için sabırsızlanıyordum,öküze sövüyordum habire...

Dış kapı çarptı,kalbim yerinden çıkacak gibi oldu,süt gitmişti,evde tek başımaydım...Sonra kapı açıldı,koştum...Tabu karşımdaydı....Mosmor bir gözle!!!

Bayılacak gibi oldum...Koştum,sarıldım,öptüm,"neden,nasıl,neden,nasıl,öküzmü,ama neden nasıl..."tekrar tekrar sordum...Ama cevap veremedi bir süre...Sütün yüzünde gördüğüm o acınası bakış yine....İçim daraldı o an,kalbim sıkıştı,sustum kaldım...Yatağına oturdu sakince,bende yanına...Sonra....

tabu: dün sözümü bozdum...İçtim...

minik:eeee!!!!

tabu: dün ev baya kalabalıktı...

minik: ...

tabu: öküz büsürü kız toplamış eve,tabi erkek arkadaşlarıda vardı...

minik: kızlarınmı?

tabu: hayır,öküzün...

minik: kim bu kızlar ve erkekler?

tabu: bizim fakülteden değiller,tanımazsın...

minik: eeee!!!

tabu: kızın biri çok içmiş,tuvalete her yere kusmuş,kimse ilgilenmedi...

minik: eeeee????

tabu: ben bi bakıyım napıyo tuvalette dedim...ama bende sarhoşum...

O an yerimden fırladım,zangır zangır titriyordum,ağlamamak için alt dudağımı ısırmaya başladım...Beni yakaladı,oturtmaya çalıştı ve bir yandanda olayın devamını anlattı,ki ben asla duymak istemiyordum...

tabu:...ama bende sarhoştum,nasıl oldu bilmiyorum,öpüştük galiba,sonra odaya gitmişiz,kapıyı kilitlemişiz,net hiçbişey hatırlamıyorum...yemin ederim sarhoştum,çok sarhoştum,özür dilerim,ama bişey olmadı,sadece öpüştük,öyle olmalı,öküz kapıyı kırarcasına çalınca kendime geldim...

"öküz: bunu ona nasıl yaparsın???!!!çıkın dışarı....(kimi kayırıyordu acaba,o kimdi,benmi,o sürtükmü)demiş"kapıya fazla yüklenmiş ve kapı kırılmış...Sonrasında evde curcuna yaşanmış..Bildiklerim bu kadar,evde başka neler oldu bilmiyorum...

Ben dayanacak halde değildim,kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım...Gitmeme izin vermedi...Daha fazla duymak istemiyordum...Tek istediğim kendimi dışarı atmak ve nefes almaktı...

Devamında o sarhoş kafayla kızları eve götürmeye karar vermiş...O şehirde,o saatte değil sarhoşken,ayık kafa erkeklerin bile dışarı çıkmak için sağlam bir göte ihtiyaçları vardır,zira çoğu kişinin götü yemez...Ama bu yarı akıllı buna cesaret etmiş...İyilik abidesi ya,hala o sürtükleri düşünüyo...Yanında başka bir bebeyle yola düşmüşler...Yollarını birkaç serseri kesmiş,cüzdanlarını almak istemişler,vermemiş bunlar,sonra kızıda almak istemişler,arbede çıkmış...O kargaşada tabu kaşının üstüne sağlam bir kafa yemiş,yere düşmüş...Sonra ayağa kalkıp topuklamış...Gece boyunca karakolla hastahane arasında mekik dokumuş...Kaşına yedi dikiş atılmış...Gözü tamamen kapalıydı....

Sarmak istedi beni,bana sarılmak,vicdan azabını,gözünün sızısını benimle paylaşmak,yaralarını sarmamı istedi...Ya bende açılan yaralar....Gitmeme izin vermedi,o halde gidemezdimde....


minik:Beni yalnız bırak.....

tabu: hayır...

minik: beni yalnız bırak dedim!!!!

tabu: hayır yapamam,seni kaybedemem,sensiz devam edemem,seni seviyorum...vik vik vik...

Artık onu  duymuyordum....İçimde sayısız cinayetler işliyordum...


Bundan sonrası içimden : Bal....Nerdesin,sana ihtiyacım var...içim kanıyo,bu adam yine beni kırdı,parçaladı,bi daha sar beni...Bal...Nerdesin.....Sarılman lazım bana....beni hayatta tutman lazım....İçimdeki herşeyi ateşe verdi,kendimi yakıcam,...Bal nerdesin...


8 yorum:

  1. Bir de güzel güzel anlatmış adam, markete gittim der gibi normal, rahat!!
    Yine gördük bir çok erkeğin en büyük zaafının kadınlar oldugunu. Canım benim neler yaşamışsın, ama çok geride kaldı değil mi ?

    YanıtlaSil
  2. evet geride kaldı,2006 yılbaşı gecesi oldu bunlar...(ama dün gibi hatırlıyorum,ne ironi dimi)

    YanıtlaSil
  3. ''Kadınlar asla unutmaz diye birşey yok, kadın unutmak istediği herşeyi unutur. Ancak neyi unuttugunu asla unutmazlar.'' demişler miniğim.

    Olayın acı veren, süründüren bölümünü fazla fazla atlatmışsın. Zaten herkesin yaşaması gereken durumlar bence, daha sonra sağlam basabilmek için.

    YanıtlaSil
  4. Böyle şeyler her ayrıntısına kadar hatırlanır hep nedense, oysa unutulsa insanın yaşamı daha kolay olur belki

    YanıtlaSil
  5. Cyk senin dediğin gibi olma ihtimali olsa keşke, tertemiz daha saf ve içimizde hiçbir kötü düşünceye yer vermezdik bir sonrakilerde. O aldatılma korkusuyla, yaptıgımız paranoyalarla kendimizi yiyip bitirmezdik.

    YanıtlaSil
  6. unutulmuyomuş hiç...sadece unuttum sanıyosun,ama sonra bişey oluyor ve hafızana kendin bile şaşırıyosun...

    bastığım yer sağlam değil biliyorum,ilk ateşi 6ay önce aldım,şuan patlamaya hazır bomba gibiyim...ikinci ateşte ortalığı yakıp kavurucam...bir aydan az bir zaman kaldı...bekliyorum...

    6 aydır beni tanıyan,çenesine güvendiğim bütün arkadaşlarımla konuştum,bezdiler artık benden,anlatacak kimsem kalmadı...blog yazıyorum...
    sizide bezdirmem umarım...

    YanıtlaSil
  7. Hayır canım, sana yardımcı olabilsek keşke.. Yazarak hem rahatlıyorsun, hem de iyi ya da kötü yorumlara göre belki kendine yeni bir yol açıyorsun. Ben de nikahıma tam 1 ay kala nişanlımla ayrılmamın ne kadar doğru bir karar oldugunu yazarak anladım. Yazdıkça bana yaşattıkları geliyor ve tiksiniyorum. Sen de senin için en doğru kararı vericeksindir mutlaka..

    YanıtlaSil
  8. İnanmıyorum yaa! Diyecek bir şey bulamıyorum valla... :(
    Umarım canının acısı biran önce azalır ve geçer..

    YanıtlaSil