Kendi kendime konuşup rahatlamaya,mantıklı düşünmeye çalışıyordum..."Bal nerdesin,sana ihtiyacım var,yine bok gibi kaldım ortada..."
tabu:miniğim n'olur fevri karar verme,bir suçum yok,sarhoştum....Tamam suçluyum,özür dilerim,bu son hatam olacak,ama nolur düşün,hemen karar verme...Beni birkez daha affet...
"Biliyordum diyeceksin,yine sıkıştığında beni düşündün sadece,mutluyken beni düşünmüyorsun diyeceksin,ama lütfen beni al burdan,....neden susmuyo bu adam,sustur onu,duymak istemiyorum,Bal...lütfen nerdesin...Bağır,çağır,kız,ama bana yardım et,yine oluyor,yine kendimi kaybediyorum...."
Çok sonraları kendime geldim,son bir ayda hazırladığım herşeyi yok etmiştim....Yine çıkıp gitmeme izin vermedi,kaldım...
Sakinleştiğimde dışarı çıktık...Bizi sorgulayan gözlere aldırmadan herzamanki simitçiye gittik,ben kırıklarıma aldırmadan ona ve ilişkiye sahip çıktım...Neden mi...Bilmiyorum...
İçim kan ağlıyordu,yine aynı şey oldu diyordum,ama birkaçhafta sonra sanki başkasının başından geçen sıradan bir olay gibi,unuttum....Düşünüp tekrar tekrar kanatmadım kendimi...Yaralarımı balın sarmasını beklemedim...
Sadece unuttum...Unutmak istedim...Ama kez son dedim....
Radyoda dinlediğim kötü bir şarkıydı...Şarkı bitti,ama ben kanalı değiştirmedim....
Gittikçe daha ilgi çekici hale geliyor miniğim bu seri
YanıtlaSilyazdıkça atladığım kısımları geliyor aklıma cipsi,tüh diyorum...ama bi an önce şimdiki zamana gelmek istiyorum...ay ne zormuş bu iş,arada dizilerdeki gibi flashback mi yapsam :P
YanıtlaSil